Paweł Szymański urodził się w 1954 roku. Studiował kompozycję u Włodzimierza Kotońskiego (1974-78) i Tadeusza Bairda (1978) w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie, którą ukończył z wyróżnieniem. W 1976 roku brał udział w Międzynarodowej Letniej Akademii Muzyki Dawnej w Innsbrucku, a w latach 1978, 1980 i 1982 – w Międzynarodowych Kursach Wakacyjnych Nowej Muzyki w Darmstadt. Współpracował ze Studiem Eksperymentalnym Polskiego Radia (1979-81), z Niezależnym Studiem Muzyki Elektroakustycznej (1982-84) i Studiem Muzyki Elektronicznej Akademii Muzycznej w Krakowie (1983). Dzięki stypendium im. Herdera w latach 1984-85 kontynuował studia u Romana Haubenstocka-Ramatiego w Wiedniu. Był również stypendystą Deutscher Akademischer Austauschdienst w Berlinie (1987-88), gdzie pracował w Studiu Elektronicznym Technische Universität. Muzyka Pawła Szymańskiego jest wykonywana na całym świecie (m.in. w Austrii, Wielkiej Brytanii, Kanadzie, Danii, Niemczech, Francji, Holandii, Japonii, na Węgrzech, w Meksyku, Szwecji, we Włoszech, w Stanach Zjednoczonych). Wiele utworów powstało na zamówienie europejskich instytucji i festiwali i zostało prawykonanych przez światowej sławy wykonawców. W 1979 roku otrzymał I nagrodę Konkursu Młodych Związku Kompozytorów Polskich za utwór Gloria na chór żeński i zespół instrumentalny. Ten sam utwór w 1981 zajął IV miejsce w kategorii utworów młodych kompozytorów na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu. W 1985 kompozycja Lux aeterna zdobyła jedną z nagród w Konkursie Kompozytorskim Muzyki Sakralnej, organizowanym przez Internationale Bachakademie w Stuttgarcie.
W 1988 Partita III zwyciężyła w Konkursie Kompozytorskim im. Benjamina Brittena w Aldeburgh. W 1993 roku Związek Kompozytorów Polskich przyznał Pawłowi Szymańskiemu swoją doroczną nagrodę. W styczniu 1994 otrzymał Wielką Nagrodę Fundacji Kultury, a w maju tego samego roku utwór Miserere na głosy i instrumenty został przedstawiony na Międzynarodowej Trybunie Kompozytorów UNESCO w Paryżu i znalazł się w grupie utworów rekomendowanych. W 1995 zdobył główną nagrodę Konkursu Międzynarodowej Fundacji Muzyki Polskiej za motet In paradisum. W latach 1982-87 wykładał na Wydziale Kompozycji, Teorii i Dyrygentury Akademii Muzycznej w Warszawie. Jest członkiem Związku Kompozytorów Polskich. Był także członkiem Zarządu Głównego (1989-99), wiceprezesem (1991-94 i 1997-99) ZKP oraz członkiem Komisji Programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” (1987, 1989-99). Wraz z Rafałem Augustynem, Stanisławem Krupowiczem i Lidią Zielińską założył w 1990 wydawnictwo muzyczne Brevis. W 1997 z Krzysztofem Knittlem, Stanisławem Krupowiczem i Józefem Patkowskim zainicjował powstanie Fundacji Przyjaciół „Warszawskiej Jesieni”. W 2006 roku odbył się Festiwal Muzyki Pawła Szymańskiego, z którego w 2007 roku Polskie Wydawnictwo Audiowizualne wydało czteropłytowy album.Muzycznej w Warszawie. Jest członkiem Związku Kompozytorów Polskich. Był także członkiem Zarządu Głównego (1989-99), wiceprezesem (1991-94 i 1997-99) ZKP oraz członkiem Komisji Programowej Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej „Warszawska Jesień” (1987, 1989-99). Wraz z Rafałem Augustynem, Stanisławem Krupowiczem i Lidią Zielińską założył w 1990 wydawnictwo muzyczne Brevis. W 1997 z Krzysztofem Knittlem, Stanisławem Krupowiczem i Józefem Patkowskim zainicjował powstanie Fundacji Przyjaciół „Warszawskiej Jesieni”. W 2006 roku odbył się Festiwal Muzyki Pawła Szymańskiego, z którego w 2007 roku Polskie Wydawnictwo Audiowizualne wydało czteropłytowy album.
źródło: https://culture.pl/pl/tworca/pawel-szymanski
*
Język muzyczny Four pieces for String Quartet zdradza zamiłowanie kompozytora do gry ze stylistycznymi konwencjami, zwanej przez niego “surkonwencjonalizmem”, jak również do stosowania enigmatycznych struktur dźwiękowych. Obok tradycyjnych elementów, takich jak unisona czy trójdźwięki, pojawiają się w nim mikrotony oraz charakterystyczne “rozjeżdżające się” glissanda. W materii dźwiękowej kompozycji można odkryć liczne aluzje do muzyki Witolda Lutosławskiego. Szymański nawiązuje także do techniki strukturowania materiału muzycznego cechującej wczesne kompozycje Lutosławskiego, a polegającej na budowaniu odgórnie uporządkowanych ciagów interwałowych. Utwór powstał w 2013 roku dla Royal String Quartet, który dokonał jego prawykonania w tym samym roku, na festiwalu Kwartesencja.Język muzyczny Four pieces for String Quartet zdradza zamiłowanie kompozytora do gry ze stylistycznymi konwencjami, zwanej przez niego “surkonwencjonalizmem”, jak również do stosowania enigmatycznych struktur dźwiękowych. Obok tradycyjnych elementów, takich jak unisona czy trójdźwięki, pojawiają się w nim mikrotony oraz charakterystyczne “rozjeżdżające się” glissanda. W materii dźwiękowej kompozycji można odkryć liczne aluzje do muzyki Witolda Lutosławskiego. Szymański nawiązuje także do techniki strukturowania materiału muzycznego cechującej wczesne kompozycje Lutosławskiego, a polegającej na budowaniu odgórnie uporządkowanych ciagów interwałowych. Utwór powstał w 2013 roku dla Royal String Quartet, który dokonał jego prawykonania w tym samym roku, na festiwalu Kwartesencja.
(md)
