Mariusz Matuszewski – kompozytor, aranżer, dyrygent, absolwent Wydziału Kompozycji, Teorii Muzyki i Dyrygentury Akademii Muzycznej w Poznaniu, obecnie jest wykładowcą na tej uczelni. Jest także kierownikiem muzycznym Teatru im. Aleksandra Fredry w Gnieźnie. W jego dorobku twórczym są zarówno pozycje muzyki poważnej (kantaty, pieśni, utwory instrumentalne, pedagogiczne), jak również muzyka teatralna (w tej dziedzinie współpracował m.in. z Henrykiem Tomaszewskim, Zdzisławem Wardejnem, Janem Jasielskim) oraz rozrywkowa (np. kilkaset piosenek do tekstów Wandy Chotomskiej, Ewy Waśniowskiej czy Grzegorza Tomczaka, wiele opracowań na orkiestrę symfoniczną i dętą oraz zespoły kameralne). Jest także autorem muzyki do wielu programów TV. Jako kompozytor i aranżer współpracuje m.in. z Hanną Banaszak, Eleni, Zbigniewem Zamachowskim. Bada historie starych, popularnych do dziś piosenek. Ostatnio koncertuje w Polsce i poza jej granicami jako pianista i konferansjer, wraz z wokalistką, skrzypaczką i aktorem Michałem Grudzińskim (uczniem m.in. Ludwika Sempolińskiego i Aleksandra Bardiniego) z programem pt. Jak w przedwojennym kabarecie, prezentując przedwojenne „szlagiery” i „szmoncesy”.

*

Dwa duety na skrzypce i altówkę zostały skomponowane w 1975 roku. Pierwszy duet jest dedykowany matce, zaś drugi małżonce kompozytora. Utwory charakteryzują się złożoną i oryginalną konstrukcją harmoniczną, gdzie przeplatają się języki muzyki atonalnej, tonalnej oraz serialnej, natomiast ich forma jest tradycyjna – oparta o schematy form klasycznych, jak allegro sonatowe, rondo, scherzo, fuga, forma ABA... Wyrazowość drugiego duetu jest niezwykle zróżnicowana. Pierwsza część operuje skrajnymi dysonansami spotęgowanymi crescendami. Narastający konflikt i napięcie harmoniczne zostanie rozładowane współbrzmieniami durowymi dopiero w trzeciej, wolnej i lirycznej części. Pomiędzy nimi umieszczona jest krótka i scherzowa część druga, przypominająca swą fakturą kwartety smyczkowe Bartóka. Refren finałowego ronda nawiązuje nieco do groteski znamiennej dla muzyki Prokofiewa bądź Szostakowicza.swą fakturą kwartety smyczkowe Bartóka. Refren finałowego ronda nawiązuje nieco do groteski znamiennej dla muzyki Prokofiewa bądź Szostakowicza.

Mariusz Matuszewski