Piotr Jędrzejczyk, urodzony w 1993 roku w Tczewie, kompozytor, dyrygent i aranżer, ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Gdańsku w klasie kompozycji Krzysztofa Olczaka, obecnie jest studentem klasy dyrygentury symfoniczno-operowej Elżbiety Wiesztordt-Piotr Jędrzejczyk, urodzony w 1993 roku w Tczewie, kompozytor, dyrygent i aranżer, ukończył z wyróżnieniem Akademię Muzyczną w Gdańsku w klasie kompozycji Krzysztofa Olczaka, obecnie jest studentem klasy dyrygentury symfoniczno-operowej Elżbiety Wiesztordt-Sulecińskiej. Był wieloletnim przewodniczącym Koła Artystyczno-Naukowego Wydziału Dyrygentury, Kompozycji i Teorii Muzyki oraz dyrektorem artystycznym i dyrygentem Gdyńskiej Orkiestry Symfonicznej (2015–2017). Od 2016 roku jest wykładowcą gdańskiej Akademii Muzycznej. Jego kompozycje były wykonywane na licznych festiwalach (m.in. Międzynarodowy Festiwal Muzyki Współczesnej „Poznańska Wiosna Muzyczna”, Festiwal Muzyki Współczesnej „Nowe Fale”, Gdański Festiwal Muzyczny) oraz koncertach w kraju i za granicą.
Jest laureatem wielu konkursów kompozytorskich, m.in. uzyskał I miejsce w Ogólnopolskim Konkursie Kompozytorskim na utwór na akordeon solo lub na akordeon i zespół kameralny (2014) oraz I miejsce w konkursie „Stwórz Boarding Music na pokłady samolotów eurolot.com” (2014). Jest beneficjentem Nagród Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2014, 2015), Stypendium Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego (2014), Stypendium Marszałka Województwa Pomorskiego (2015, 2016) i Stypendium Rektora Akademii Muzycznej w Gdańsku dla Najlepszych Studentów (2013-2016). W 2015 roku za działalność twórczą otrzymał Nagrodę Miasta Gdańska dla Młodych Twórców w Dziedzinie Kultury, a w maju 2016 roku był finalistą konkursu „Czerwonej Róży”, jako najlepszy student Akademii Muzycznej im. S. Moniuszki w Gdańsku.
*
Źródłem inspiracji kilku moich ostatnich kompozycji są pewne, każdorazowo inne, formuły matematyczno-fizyczne opisujące otaczający nas świat. Stanowią one dla mnie punkt wyjścia przy komponowaniu. Opierając się na nich, kształtuję niektóre parametry dzieła, a czasami czynię je podstawą konstrukcji utworu. Podobnie jest w 1,618 na zespół kameralny. Nazwa kompozycji odnosi się do uogólnionej zależności opisującej sąsiednie wyrazy ciągu Fibonacciego. Właśnie ten ciąg posłużył mi (pospołu z innymi, bardziej swobodnymi rozwiązaniami) do organizacji części elementów dzieła, takich jak na przykład harmonika, melika czy rytmika. Utwór powstał w październiku 2018 roku na zamówienie Fundacji „Sinfonietta Pomerania”.
Piotr Jędrzejczyk
*
Toccata nr 1 na gitarę i akordeon jest wersją utworu o tym samym tytule na akordeon solo, skomponowanego w 2015 roku na konkurs kompozytorski zorganizowany przez Katedrę Organów, Akordeonu, Klawesynu i Gitary oraz Katedrę Kompozycji Akademii Muzycznej w Gdańsku, na którym otrzymał pierwszą nagrodę. Wersja utworu na gitarę i akordeon powstała 3 lata później z inicjatywy gitarzysty Marcina Kozioła, który wspólnie z akordeonistą Pawłem Zagańczykiem, prawykonał jąToccata nr 1 na gitarę i akordeon jest wersją utworu o tym samym tytule na akordeon solo, skomponowanego w 2015 roku na konkurs kompozytorski zorganizowany przez Katedrę Organów, Akordeonu, Klawesynu i Gitary oraz Katedrę Kompozycji Akademii Muzycznej w Gdańsku, na którym otrzymał pierwszą nagrodę. Wersja utworu na gitarę i akordeon powstała 3 lata później z inicjatywy gitarzysty Marcina Kozioła, który wspólnie z akordeonistą Pawłem Zagańczykiem, prawykonał ją 15 marca 2018 roku w Gdańsku na koncercie Akordeon+ zorganizowanym przez Koło Młodych Związku Kompozytorów Polskich, Koło Artystyczno-Naukowe Wydziału Dyrygentury, Kompozycji i Teorii Muzyki oraz Koło Akordeonistów Akademii Muzycznej w Gdańsku. Toccata składa się z szeregu odcinków, które łączy przede wszystkim motoryczna, żywiołowa ekspresja i wirtuozowski charakter. Główny temat kompozycji ma postać nawiązującą do riffu, a w całej strukturze utworu można dostrzec inne zaczerpnięte z muzyki rockowej elementy, które zarazem przystają do toccaty: repetycje, ostinata, zmienną akcentację. Istotnym składnikiem utworu są również fragmenty częściowo improwizowane, na czele z kulminacyjną kadencją. Utwór wieńczy stopniowo rozwijana koda w formie passacaglii.
Piotr Jędrzejczyk
